в лѣ(т) ꙅѱ҃ли ін(д) .г҃. азъ Іѡ Асѣ(н) въ Ха҃ Ба҃ вѣрны цр҃ и сам(о)дрьжець блъгарѡмь сн҃ь стараго Асѣнѣ цр҃ѣ създа(х) ѡ(т) зачѧла. и писание(м) ꙋкрасі(х) до конца: прѣч(с)тнѫѫ сїѫ црькѡв въ имѧ ст҃ы(х) .м҃. мч҃нкъ. ихже п(о)м(о)щиѫ въ .їв. лѣ(т) цр(с)тва моего въ неже лѣ(т) писаааше сѧ храмъ съ. излѣзох на брань въ Рѡмани(ѫ) и радбы(х) воискѫ грьцкаѫ. и самаго цр҃ѣ кюр Ѳодѡра Комнина бѧх съ всѣми болѣръі его. а земѧ всѧ прѣѧх ѡ(т) Одрина и до Драчѣ грьцкѫ. и еще же арбанаскѫ и срьбскѫѫ. тъкмо сѫшы(м) градово(м) окр(с)ти Цр҃ѣгра(д) и самого того град дрьжахѫ фрѫзи. нъ и ти под рѫкѫ цр҃(с)тва моего повиновахѫ сѧ понеже много цр҃ѣ не имѣхѫ развѣ мене и мьноьѧ ради дн҃и словьѧ испроваждаѧще бѣхѫ б҃у тако повелѣвьшꙋ. ибо без него ни дѣло ни слово съврьшаеть сѧ. томоу слава. въ вѣкъі, аминъ